"Voorlezen is een fijn en intiem moment"
Een verhaaltje voor het slapen gaan is voor veel kinderen de gewoonste zaak van de wereld. Toch is voorlezen niet voor alle kinderen een vast bedritueel. Bijvoorbeeld omdat hun ouders zelf nooit zijn voorgelezen of niet goed weten waarom voorlezen belangrijk is. De VoorleesExpress zorgt ervoor dat kinderen tussen de 2 en 10 jaar die moeite hebben met taal thuis extra aandacht krijgen. Door een uurtje per week voor te lezen, stimuleren voorleesvrijwilligers de taalontwikkeling van jonge kinderen. Helene Mourik is al ruim twee jaar vrijwilliger bij VoorleesExpress Voorschoten. In het dagelijks leven is Helene trotse moeder van twee jongvolwassenen en werkt op de sleepwagen bij de Wegenwacht. Naast voorlezen wordt Helene gelukkig van de bergen, djembé spelen en Afrikaans dansen. Ze vertelt: 'In de coronaperiode zag ik op internet een oproepje voor de VoorleesExpress in de Bollenstreek. Aangezien ik in Voorschoten woon, hebben ze me doorverwezen naar Voorschoten-Wassenaar. Ik had behoefte aan iets zinvols, een leuke nieuwe uitdaging. Ook om mijn eigen wereld groter te maken in de coronatijd. En dat vrijwilligerswerk doe ik nu nog steeds!’
Voor het slapen gaan
Helene is zelf dol op lezen en las haar kinderen toen ze klein waren elke dag voor. Helene: ‘Ik houd veel van boeken en van lezen. Ik heb mijn kinderen altijd veel voorgelezen. Dat was altijd standaard voor het slapen gaan. Daar genoot ik ontzettend van. Ik vind kinderboeken sowieso heel leuk. Mijn eigen moeder heeft ook altijd veel voorgelezen aan kinderen. Dus voorlezen is vanuit mijn gezinssituatie al heel erg iets vertrouwds. Voorlezen is een fijn, intiem en rustig moment en ik vond dat altijd heel leuk om te doen.‘
Leesplezier vergroten
Een voorleesvrijwilliger komt twintig keer bij een gezin thuis om voor te lezen en taalspelletjes te doen met de kinderen. Ook geeft de voorlezer ouders tips en handvatten hoe ze de taalomgeving thuis kunnen verrijken. Helene vindt het belangrijk om kinderen leesplezier mee te geven. Dat is dan ook haar insteek als ze bij ‘haar’ gezin thuiskomt: ‘Als je een kind plezier in lezen kunt helpen ontdekken, ben je een stap in de goede richting. Moeilijke of nieuwe woorden bied ik aan zonder belerend te zijn. Ze gaan al naar school en daar moeten ze al zoveel. Als ik met dat uurtje lezen per week kan bijdragen aan het vergroten van het plezier en de woordenschat ben ik blij.’
Flexibel vrijwilligerswerk
Voorlezen is niet alleen leuk en gezellig om te doen, je verbreedt er ook je horizon mee. Haar vrijwilligerswerk heeft Helene al veel gebracht: ‘Ik haal veel plezier en voldoening uit iets voor iemand anders doen. Ik vind de interactie met kinderen heel leuk. En zeker ook bijzonder is dat je bij mensen thuis komt. Je krijgt zo een inkijkje in hun leven. Daar leer ik ook weer van. Zo kom ik in aanraking met mensen waar ik anders niet zo snel over de vloer zou komen.’ Hoeveel tijd is ze kwijt aan haar vrijwilligerswerk? Helene: ‘Eén uurtje per week om voor te lezen en wat tijd om boeken uit de bibliotheek te halen, dus hooguit twee uur per week. Je leest twintig keer voor, dat maakt het behapbaar. Je kunt het voorlezen flexibel aanpassen aan je eigen agenda. Tegen twijfelaars zou ik willen zeggen: probeer het! Je legt jezelf niet vast voor een hele lange periode. En juist omdat het twintig weken is, kun je uitproberen of het wat voor je is. En als je het leuk vindt, kun je na die periode ook doorgaan. Dat is fijn. Het geeft veel voldoening om mensen te helpen. En het is leuk om te doen!’
Vrijwilligers gezocht!
VoorleesExpress is een samenwerking tussen stichting Jeugd en Samenleving (JES) Rijnland en de bibliotheek Voorschoten-Wassenaar. Vrijwilligers krijgen een VoorleesExpress-abonnement bij de bibliotheek waarmee ze elke week boeken kunnen lenen. Neem voor meer informatie contact op met Sabah Chalhi (sociaal professional bij JES Rijnland), 06 284 910 16, s.chalhi@jesrijnland.nl of kijk op www.jesrijnland.nl.
Henk(85) en Everdien(81)
"Alleen op zondag zijn we echt vrij" Toen Everdien (81) en Henk (85) Geleijnse elf jaar geleden in de Van Eerdehof in Voorschoten kwamen wonen, konden zij en hun medebewoners vlakbij gezellig koffie gaan drinken in ’t Hofflants Huys. Daar was toen een verzorgingshuis van Topaz gevestigd. “We dachten dat als het met ons of een van ons tweeën wat minder gaat, kunnen we verhuizen naar een appartement in het verzorgingshuis”, vertelt Everdien. Door: Jessica Smeenk Everdien Wolsheimer en Henk Geleijnse zijn al 33 jaar getrouwd. “Maar we hebben het boek nog niet uitgelezen”, zegt Henk. “We ontmoetten elkaar door vrijwilligerswerk en acht maanden later waren we getrouwd.” Henk en Everdien waren altijd bezig met vrijwilligerswerk. Henk zelfs al sinds zijn achttiende. Hij begon met het bezoeken van zieke mensen en later leidde hij als vrijwilliger begrafenissen voor mensen die niet bij een kerk hoorden. En hij hielp anderen met de administratie en – dankzij een cursus zorgverlening – met dingen als ogen druppelen. Everdien was op haar twaalfde al bezig met vrijwilligerswerk: ze schreef kaartjes aan zieke mensen. Dit vrijwilligerswerk deden ze naast hun werk in de administratie (Henk) en de zorg (Everdien). Everdien: “We waren altijd aan het zorgen, ook voor familie. We begeleidden ouderen naar arts of ziekenhuis en zorgden lange tijd voor mijn zus en moeder. Na onze pensionering deden we samen vrijwilligerswerk in verpleeghuizen. Je krijgt er zoveel voor terug. En dat vinden we nog steeds.” Na al dat harde werken wilden De Geleijnses ook wat van hun vrije tijd gaan genieten. Maar dat liep even anders. Toen de twee ongeveer een half jaar in de Van Eerdehof woonden, ging Topaz weg uit ’t Hofflants Huys. Er kwam een oplossing voor een ontmoetingsruimte in de Van Eerdehof: Topaz huurde een leeggekomen woning in het complex van de nieuwe eigenaar, Woonzorg, en ging op zoek naar iemand die de ruimte wilde beheren en de kosten wilde dragen. Everdien: “Dat hebben we meteen gedaan.” De nieuwe ontmoetingsruimte kreeg de naam ‘De Aanloop’. Helaas trok Topaz een tijdje later de stekker eruit en toen bleek ook dat Woonzorg niet veel zekerheid bood. De kale huur van de ruimte werd betaald en verder niets. De bewoners van de Van Eerdehof moesten de servicekosten zelf betalen en Everdien en Henk betaalden de aankleding van de ontmoetingsruimte, de schoonmaak, de consumpties, toiletpapier en een nieuwe koelkast. Toen de stofzuiger kapotging, kochten de Geleijnses een nieuwe en ze doen ook nog eens de was. ”En het was elke keer afwachten of we de ruimte weer een jaar mochten gebruiken. Sinds kort is dat gelukkig veranderd: we kunnen er nu voor onbepaalde tijd in.” "Je krijgt er zoveel voor terug. En dat vinden we nog steeds." De Geleijnses zijn zeker vijf dagen in de week bezig met de ontmoetingsruimte. Op dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag is er van 10.00 tot 12.00 uur koffieochtend voor de bewoners van de Van Eerdehof en ook voor anderen die dat gezellig vinden. En gezellig is het! Onderwerpen genoeg om te bespreken. Er is koffie en er zijn koekjes. Op vrijdag is er iets extra lekkers bij de koffie en dan is het nog wat drukker. Verder zijn er door vaste vrijwilligers georganiseerde activiteiten zoals: bingo, knutselen en bloemschikken. De ontmoetingsruimte is ook beschikbaar voor bewoners die er hun verjaardag willen vieren of voor bijeenkomsten na een uitvaart. En soms is er spontaan een bijeenkomst, bijvoorbeeld samen eten. Sinds enige tijd heeft Henk de ziekte van Alzheimer. Hij gaat nu niet meer zoals eerst elke ochtend de ontmoetingsruimte opendoen en die elke middag weer sluiten, maar hij is nog zeer betrokken bij de ontmoetingsplek. Hij kent de meeste bewoners en praat gezellig mee tijdens het koffiedrinken. Everdien is Henks mantelzorger en daardoor heeft ze nu wel wat minder tijd voor haar vrijwilligersactiviteiten. Het gaat tot nog toe allemaal prima, maar nu er naast de Geleijnses nog maar één vrijwilligster is voor de koffie-ochtenden is er wel behoefte aan hulp. Everdien: “Het is maar een paar uur per week. Als er een paar vrijwilligers bij zouden komen zou ons dat wel wat rust geven. Nu is het zo dat we alleen op zondag en maandag echt vrij zijn.” Nou … echt vrij is dat niet altijd want vaak zijn er nog huishoudelijke klusjes te doen in de ontmoetingsruimte. “En dan heb ik natuurlijk nog mijn eigen huishouden. En als voorzitter van de bewonerscommissie heb ik ook aardig wat dingen te doen.” Wie komt helpen op koffieochtenden van De Aanloop? Nu de vaste vrijwilliger na elf jaar gestopt is, is er nog maar één vrijwilliger. Van de bewoners van het complex kan niemand bijspringen en voor de Geleijnses is het naast alle andere besognes niet echt meer te doen. Voorschoten Voor Elkaar ondersteunt graag burgerinitiatieven zoals deze ontmoetingsplek en hoopt daarom dat er vrijwilligers te vinden zullen zijn. Belangstelling? Neem contact op via telefoon 071 561 90 01 of e-mail: info@voorschotenvoorelkaar.nl. Of kijk op deze website bij de hulpvragen: www.vrijwilligvoorschoten.nl/hulpvragen/281125 Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal